به ياد لحظه هاي رفته بر باد

به يادسرو هاي سبز و عاشق

نشستم گريه كردم تا شقايق

شكفته ياد گل در گريه هايم

پر از حرفم اگر چه بي صدايم

به سوگت اي چراغ خانه ي دل

چه كولي مي روم منزل به منزل

تو را مي پرسم از اندوه مهتاب

كه مي گويد به روي بستر آب

تمام چشمه را من جست و جويم

مگر يابم تو را در رو به رويم